In december 2016 zou ik meedoen aan de Bruggenloop Rotterdam. Vanwege de griep moest ik afhaken. Een jaar later, in december 2017, zou ik de beruchte Bruggenloop ein-de-lijk lopen. Ik was fit, ik was voorbereid, ik was er klaar voor. Op het moment dat ik klaar stond om me om te kleden, kreeg ik het bericht dat de loop was afgelast vanwege de sneeuw. Wat doe je dan? Boos worden? Huilen? Nee, dan loop je in januari een bruggenloop in Suriname…
Voordat we op vakantie gingen, stuurde mijn neef me een bericht dat ik mijn hardloopschoenen moest meenemen. Op de laatste dag van onze vakantie vond namelijk het grootste hardloopevenement van Suriname plaats: de Bigi Broki Waka. Dit is een nieuwjaarsloop die bestaat uit een 10 km snelloop, een 5 km snelloop, een 5 km wandel-/ trimloop en een 2,5 km kidsrun.
Wijdenboschbrug
De Bigi Broki Waka gaat over de Wijdenboschbrug, ook wel: Surinamebrug. De brug verbindt Paramaribo en het district Commewijne met elkaar en loopt over de rivier Suriname. De brug is 1504 meter lang en 52 meter hoog. In de volksmond wordt de brug ook wel de zelfmoordbrug genoemd.
Op onze eerste dag in Su zag ik de brug voor het eerst. Ik schrok me rot en vroeg me af waarom ik in hemelsnaam had toegezegd om mee te doen aan de loop. Ik leek wel gek. Die brug is hartstikke steil.
Ik woon op een eiland, dus thuis doe ik regelmatig bruggenlopen. Ik probeerde te bedenken met welke brug ik de Wijdenboschbrug kon vergelijken, maar realiseerde me al snel dat ik dat niet kon. Deze brug was voor mij echt next level.
(angst)zweet
Normaal gesproken vind ik 15 km een prettige loopafstand (1,5 uur). Dat is een afstand die ik goed kan volhouden en met die afstand blijf ik het lopen leuk vinden. Voor de vakantie was ik erg vermoeid en ging het lopen me niet zo goed af. Ik had vooral moeite om mezelf ertoe te zetten.
Mijn neef was van plan om bij de Bigi Broki Waka de 5 km te lopen. Gezien mijn vermoeidheid en het temperatuurverschil leek het mij verstandig om het hier ook bij te houden. En het zien van de brug versterkte dat gevoel.
In de eerste week van de vakantie ben ik twee keer een stukje wezen hardlopen. Deze loopjes stelden me niet bepaald gerust. Met moeite liep ik 20 á 25 minuten. Ik had het warm, mijn lichaam was moe en ik zweette als een otter. Waarom had ik toegezegd om mee te doen aan de loop? Waarom??
De morgenstond heeft goud in de mond
De loop begon al vroeg: om 07.15 uur. Dat is natuurlijk erg fijn met die tropische temperaturen, maar dat betekent wel dat mijn wekker om 04.00 uur ging. Maar oké, je moet iets over hebben voor een originele hardloopervaring.
We reden met de auto naar een verzamellocatie voor de brug. Daar pakten we een bus die ons naar de overkant bracht. Aangekomen bij de verzamellocatie was het zo’n 06.00 uur en stond het vol met deelnemers. Het merendeel waren deelnemers van de wandelloop, maar blijkbaar is het evenement daar een hele happening. Het was zo mooi om te zien dat zoveel mensen vroeg hun bed uitkwamen om samen te gaan wandelen. Heel bijzonder.
Bij de start van de loop was de zon inmiddels opgekomen en begon het wat warmer te worden. Bij de 5 km was de brug het laatste onderdeel van de loop. Onderaan de brug was de finish. De 10 km begon en eindigde met de brug. Wederom was ik opgelucht dat ik had gekozen voor de 5 km.
De brug was inderdaad pittig. Veel lopers gingen hier ook wandelend overheen. Ik kan met trots zeggen dat ik de hele brug hardlopend heb afgelegd. Ik moet wel zeggen dat het pittig was en dat ik ’s avonds aardig vermoeide kuiten had. Maar ik heb eindelijk een bruggenloop medaille hangen!
