Vaak als mensen iets achterlijks zeggen en ik mijn ongenoegen daarover uit, wordt gezegd: ‘Ach, laat toch zitten/kletsen/lullen…’. In sommige gevallen ben ik het daar helemaal mee eens. ‘The best reply to a fool is silence’ is een quote waar ik me zeker in kan vinden. Toch zijn er ook momenten waarop ik juist vind dat een weerwoord nodig is en er iemand moet opstaan.
Laat zitten
Ik heb weleens in een situatie gezeten waarin een “vriendin” mij keihard voor rotte vis uitmaakte en de grootste onzin over en tegen mij vertelde. Ik was flabbergasted van wat mij werd verweten en kon mij totaal niet vinden in het beeld dat van mij werd geschetst. Ik kon twee dingen doen: 1. Er tegenin gaan om mezelf te verdedigen. 2. Deze persoon negeren en verder gaan met mijn leven.
Ik koos voor optie 2. Dat deed ik omdat ik midden in een verhuizing zat en op persoonlijk vlak door een hele moeilijke periode ging. Ik had er de energie niet voor om mezelf te verdedigen. En eerlijk gezegd vond ik de betreffende persoon niet de moeite waard. Zo’n energiezuigend persoon wilde ik niet meer in mijn leven, niet vrijwillig. Ik had daar de energie niet voor.
Ik ben gekwetst en heb iemand verloren. Dat doet pijn. Ik verdiende het niet om zo behandeld te worden en had best voor mezelf mogen opkomen. Toch sta ik tot op de dag van vandaag achter mijn keuze om er niet al te veel woorden aan vuil te maken. Waarom? Ik denk omdat ik met het negeren van de negativiteit, meer ruimte creëerde voor kalmte in mijn leven.
Sta op en zeg er iets van
Van de week had ik te maken met een situatie op social media. Op Facebook werd de oproep geplaatst dat een groep kinderen afval gaan ruimen in hun eigen buurt. Een volwassen man reageerde daar afkeurend op. Hij was het er niet mee eens dat kinderen de rotzooi van anderen opruimen. En om de één of andere reden vond ik nodig om daar wel op te reageren. Waarom dan wel in vredesnaam?
Allereerst zijn de kinderen in dit verhaal kinderen waar ik mee werk en ben ik erg trots op hen omdat zij doen wat zij doen. Zij klagen niet alleen, maar nemen ook initiatief en proberen een situatie te verbeteren. Hoe mooi is dat? Er zijn genoeg volwassenen die daar van kunnen leren.
Ik merk bij mezelf op dat ik allergisch ben voor de houding van meneer. Ik weet dat meer mensen denken zoals hij en ben bang dat er op die manier weinig zal veranderen. Dus ik sta op en verdedig het initiatief van de kinderen. Ik heb mij zegje gedaan en ben verder niet meer ingegaan op zijn weerwoord. Ik ben de discussie niet aangegaan.
Negativiteit overwinnen
Ik vind het best typisch ik in een hele persoonlijk situatie er voor kies om iemand te laten kletsen, maar bij een situatie waarbij de emotionele afstand groter is, ik het wel nodig vind om er tegenin te gaan. Als ik de situaties met elkaar vergelijk, valt me op dat de eerste situatie voor mij uitzichtloos was. Ik had niet het idee dat ik er iets aan kon veranderen. Bij de tweede situatie hoop ik niet alleen dat meneer zijn standpunt wilt heroverwegen, maar hoop ik ook dat andere lezers verder kijken dan alleen zijn standpunt.
‘Een mens is net een foto. Als je hem niet ontwikkelt, blijft hij negatief.’ Dus laten we nou niet met zijn allen anderen laten lullen en zelf zwijgen. Laten we wel opkomen voor onze idealen. We hoeven geen eeuwige discussies te voeren, maar we hoeven ook niet stilletjes toe te kijken hoe anderen het (gebrek aan) moraal bepalen.
