Sinds mijn zwangerschap heb ik er wat kilo’s en een mega vetrol bij. Alsof ik dat zelf nog niet doorhad, wijzen mensen mij daar graag op: ‘Ik heb je nog nooit in dit formaat gezien.’, ‘Je hebt een onderkin.’ en ‘Ben je weer zwanger?’ Ik ben het zat en heb besloten om er iets aan te doen.
Body shaming
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit tegen iemand heb gezegd dat hij/zij te dik of te dun is. Tenzij het een uiting is van zorgen, zie ik hier geen meerwaarde in. Zonder dat ik hierover een opmerking maak, weet diegene zelf ook wel wat zijn/haar lichaamsformaat is. Waarom zou ik iemand dan lastigvallen met mijn constatering? Ik kan me zo voorstellen dat ik iemand daar mee zou kwetsen.
Ik begrijp werkelijk niet waarom mensen zich wel geroepen voelen om mij telkens op mijn gewicht te wijzen. Voor mijn zwangerschap was het altijd gezeur dat ik te mager was, terwijl mijn gewicht prima volgens de norm was. Na mijn zwangerschap is het gezeur dat ik zoveel dikker ben dan voorheen. Ja, ik heb op mijn 37ste een kind gekregen. Dan kom je aan en verlies je dat gewicht niet 1 2 3.
Toen ik laatst in nog geen twee uur tijd drie opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd kreeg over mijn lichaam, was ik er klaar mee. Ik besloot om er iets aan te doen. Niet zozeer omdat de opmerkingen zo kwetsend zijn. De opmerkingen zijn zo kwetsend omdat ik al niet lekker in mijn vel zat.
Nieuw spiegelbeeld
Nog nooit in mijn leven ben ik “te dik” geweest. Ik was altijd slank en moest juist erg mijn best doen om op gewicht te blijven. Nu zie ik iedere dag in de spiegel een persoon die ik niet herken. Ik moet enorm wennen aan mijn nieuwe spiegelbeeld. Ik voel me onaantrekkelijk en zit niet lekker in mijn nieuwe lijf. Maar zoals ik al zei: ik heb op mijn 37ste een kind gekregen.
Mijn probleem is niet alleen een fysiek iets, maar ook (of vooral) mentaal. Ik moet wennen aan mijn nieuwe lichaam, maar het is vooral het gevoel dat zo zwaar voelt. In mijn hoofd weet ik dat het niet vreemd is dat mijn lichaam is veranderd en dat het tijd nodig heeft om te herstellen. Maar het voelt niet zo logisch als het klinkt.
Zweten in de sportschool
Dus ik had het idee om keihard te gaan trainen om weer op gewicht te komen. Hardlopen is nog niet verstandig, maar zweten in de sportschool kan best. Dus ik pakte mijn agenda erbij om mijn bezoekjes aan de sportschool in te plannen. Maar naast mijn werk, mijn training voor de Nijmeegse 4daagse, mijn gezin en mijn werkzaamheden voor MOE en FIT, wordt dat intensief sporten toch erg lastig. En weet je, sinds Noura is geboren heb ik één nacht doorgeslapen. Sommige dagen leef ik in een grote waas. Waarom zou ik keihard gaan sporten, terwijl ik vaak niet eens de energie heb om tot 21.00 uur wakker te blijven? Ik lijk wel gek.
Kleine veranderingen, grote gevolgen
Ik realiseerde me dat mijn lichaam erg is veranderd en dat ik me daar niet naar weet te kleden. Ik ben gewend om te kunnen dragen wat ik wil. Maar in de kleding die ik eerder droeg, voel ik mij niet prettig meer. Dus ik ben op zoek gegaan naar kleding die bij mijn nieuwe lichaam past en waar ik me nu prettig in voel. Ook met een vetrol kun je er prima uitzien. En vooral: je prima voelen.
Ook heb ik mijn social media gedrag veranderd. Ik bekijk nu minder “hoe ik er uit zou willen zien” en meer body positivity. Want onbewust beïnvloeden deze beelden mijn eigen lichaamsbeeld. En hoe ik mezelf zie, vind ik vele malen belangrijker dan de kritiek die anderen mij geven.
