Afwezigheid, een slechter concentratievermogen en geheugenproblemen: bekende symptonen van zwangerschapsdementie.
Euhm…
Aan het begin van de zwangerschap merkte ik dat ik heel erg moest zoeken naar namen en woorden. Veel meer dan normaal gesproken. Het onthouden van namen is sowieso niet mijn sterkste kant, maar nu voel(de) ik me soms echt achterlijk. Maar oké, het hoort erbij. Daar mogen we de hormonen hartelijk voor bedanken.
O ja!
Ik ben enorm gestructureerd en georganiseerd. Voor mij geen leven zonder agenda. En dat is maar goed ook, want wat ik momenteel niet opschrijf gebeurt niet. Niet omdat ik er geen zin in heb of het geen prioriteit vind, maar simpelweg omdat ik het keihard vergeet. Ik geloof dat ik niet eerder zo vaak ‘O ja’ zei als tijdens deze zwangerschap.
Beetje vervelend
In de loop van de zwangerschap werd het kwaaltje wel wat vervelender. Zo ging ik een keer op de fiets naar de supermarkt. Terwijl ik terugliep naar huis realiseerde ik me dat ik helemaal niet lopend was gekomen. Mijn fiets stond nog bij de supermarkt! Ik was al bijna thuis en moest erg nodig plassen, dus first things first en daarna terug naar de winkel om de fiets op te halen. Beetje jammer.
Ernstig
Laatst heeft de zwangerschapsdementie zijn hoogtepunt bereikt. Dat hoop ik tenminste, want dit is toch wel ernstig. Ik ging met Bradley naar een basketbalwedstrijd. We zaten al zeker een half uur in de sporthal toen ik me afvroeg waar mijn autosleutel was. Ik had de sleutel echt niet bij me, dus dat kon maar één dingen betekenen. Wij snel naar de auto toe. Ik kreeg het met de seconde warmer. Oh wat was ik opgelucht toen ik de auto zag staan. Dat had heel anders had kunnen aflopen, want de autosleutel lag voor het grijpen op mijn stoel. Alsof ik iemand wilde uitnodigen om de auto mee te nemen.
Accu opladen
Op dit moment heb ik zwagerschapsverlof. De eerste dagen van mijn verlof was ik bekaf, maar nu merk ik dat ik wel tot rust kom. Laten we hopen dat ik door de rust weer wat oplaad en de zwangerschapsdementie daardoor wat afneemt.
