Een tijdje geleden las ik iets wat nu een beetje door mijn hoofd blijft dwalen. Ik weet niet meer wat de exacte woorden waren, maar het kwam er op neer dat als je jezelf bent je mensen om je heen verzamelt die bij je passen. Soort zoekt soort, zeg maar.
Soort zoekt soort herken ik heel erg als ik mijn vriendschappen bekijk. De vriendinnen die me het meest dierbaar zijn, zijn ook erg op zichzelf. Ze gaan hun eigen gang en zijn ook niet zo van het bellen enzo. Vaak spreken we elkaar weken, soms maanden, niet. En dat is prima. Tenminste, voor mij was dat altijd prima. De laatste tijd vraag ik me af of ik het nog wel prima vind. Ik voel vaker de behoefte om contact te leggen. Om te vragen hoe het met de ander gaat en om de ander deelgenoot te maken van mijn leven.
Eenzijdig
Het lastige daaraan vind ik dat mijn behoefte is veranderd, maar die van de anderen niet. Dat leidt ertoe dat ik vaak degene ben die contact zoekt. Wil de ander mij dan geen deelgenoot maken van haar leven? Dat voelt eenzijdig. En die gedachte is eigenlijk niet eerlijk van mij. Deze vriendschappen zijn al jaren zoals ze zijn en dat was oké. Meer dan oké zelfs. Het was fijn om vriendinnen te hebben die niet aan me trekken. Om elkaar vrij te laten, maar wel blij te zijn om elkaar zo nu en dan te zien en spreken. Misschien ben ik niet meer van hetzelfde soort. Het is toch normaal dat je jezelf ontwikkelt? Dan kunnen behoeftes ook veranderen. Toch?
Andere levensfase
Na een tijdje tobben, realiseer ik me dat ik deze eenzaamheid ook heb gevoeld toen Bradley de leeftijd had die Noura nu heeft. Toen Bradley klein was, was ik de enige in mijn vriendenkring met een kleintje. Nu ik weer een kleintje heb, zijn de kinderen van mijn vriendinnen alweer een stuk ouder. Het lijkt wel of ik telkens vriendinnen heb die in een andere fase van hun leven zitten.
Mama netwerk
Ik geloof dat mama’s met kleintjes echt contact nodig hebben met andere mama’s van kleintjes. Die mama’s begrijpen dat het rete interessant is dat je kleintje zo nu en dan twee woorden gebruikt in plaats van één. En dat het een mega prestatie is dat jouw kleintje haar eigen sokken aantrekt. Die kleine stapjes zijn grote sprongen waar je niet over uitgepraat raakt. Tenminste, als je in contact bent met iemand die daar ook middenin zit. Want een moeder met oudere kinderen weet het allemaal wel, maar voor haar is het een beetje “been there done that”. En dat is oké.
Maar zoals ik al zei, heb ik momenteel behoefte aan meer contact met moeders die ook kleine kinderen hebben. Gezien de situatie waar we nu in zitten, is het best lastig om in contact te komen met anderen. En toen kwam ik laatst, heel toevallig, een platform tegen voor moeders: Mommy Friends. Dat is een site waar je onder andere andere moeders kunt leren kennen. Een beetje een datingsite voor moeders, denk ik. Ik heb me aangemeld, want het kwam op het juiste moment op mijn pad. Maar ik zit er nog niet lang genoeg op om te kunnen bepalen of ik er iets mee kan. We zullen zien.
Iets anders waar ik me voor heb aangemeld, is TikTok. Wist je dat 47% van de gebruikers van TikTok 35+ is? Niet alleen zijn deze mama’s mijn leeftijd en hebben ze kinderen met dezelfde leeftijd als die van mij, veel moeders op TikTok zijn gestoord. Prettig gestoord. Ik lach me rot, serieus. Dus als ik me nu even down voel, TikTok ik dat wel weg.
