Het is zaterdagavond. Manlief is wat eten met vrienden. Baby op bed, dochter en ik onze überlelijke, maar o zo lekkere onesies aan, M&M’s in de aanslag; Helemaal klaar voor dit jaar pas de negende keer Dik Trom op Netflix. “Zullen we echt niet een andere film kijken?”, probeer ik nog. “Neeheee! Dat vroeg je vorige keer ook al. Jij wilt nooit Dik Trom kijken! Het is mijn lievelingsfilm!” Met rollende ogen en haar vinder op de play-knop ploft zij op de bank. Die attitude is tegenwoordig standaard voor mijn oefenpuber. Ik besluit het te negeren. Een minuut of 2 later kruipt ze toch maar gezellig tegen mij aan.
Hoe meer dik, hoe meer om van te houden
Dik verhuist van Dikkedam naar Dunhoven, waar iedereen naar Zerrin’s zeggen ‘ gewoon mooi slank’ is. De vader van Dik blijkt een wijs man. Als Dik gepest wordt omdat hij dik is, zegt hij opbeurend “Hoe meer Dik, hoe meer om van te houden”. “Mama”, zegt Zerrin, “dat is toch helemaal niet goed. Dik is veel te dik. Die moeder gaat tenminste lijnen. Die vader vindt het helemaal niet erg dat Dik dik is. Hij zegt zelfs dat hij nu meer van hem houdt!”. Mijn dochter is niet bepaald een antilope, meer het type stier: Stevig op de benen en met lood in haar broek. Dik is ze niet, maar van lekker stevig zouden we haar kunnen beschuldigen. “Lieverd, wat vind jij dan dat Dik’s vader zou moeten zeggen?” vraag ik.
“Nou, bijvoorbeeld dat het beter is als Dik gaat afvallen. Dat hij water kan drinken in plaats van zoete dranken en echte groente kan eten in plaats van nepgroente van marsepein. Dat hij moet gaan sporten, want beweging helpt en is ook leuk. Dat hij best wel af en toe wat snoep mag, maar dat het beter is om fruit te nemen. Groente en fruit mag onbeperkt toch? En dan gewoon maximaal 1 x per dag een zoete drank. Dat is veel gezonder voor hem! Dan wordt hij ook niet meer gepest. Pesten is heel erg. Ook heel erg oneerlijk, want eigenlijk maakt het helemaal niet uit hoe je eruit ziet. Of je lief bent, gewoon aardig enzo is veel belangrijker!” roept ze in een vurig betoog. Stiekem maakt mijn hart een sprongetje.
Mooi zijn zit verstopt in je hart
“Vind jij dat wat dikkere mensen mooi kunnen zijn of niet?” vraag ik. In een oogwenk bekijkt ze me van top tot teen. “Mam, serieus?! Jij bent toch ook hartstikke dik. Toch vind ik jou best mooi. Mooi zijn zit eigenlijk verstopt in je hart. Maar ik wil niet dik worden hoor, ik blijf liever gezond.” Ze stopt, lekker ironisch, wat M&M’s in haar mond. Ik moet een beetje grinniken. “Wat ben ik toch trots op jou, mijn kleine grote meid”, breng ik uit. “Ja, jaaa, weet ik. Sssst! We missen de film door jou! Zullen we hem dan volgende week nog een keer kijken? Pleaseeeee?” En daar is mijn oefenpuber weer: Push, pull, repeat. Ik vrees dat de 10e keer Dik Trom niet heel erg lang op zich laat wachten…
