Ik kijk op de klok en wordt een beetje zenuwachtig. In mijn hoofd bedenk ik dat ik zo word gebeld dat het mis is. Hij ligt onder een vrachtwagen en is met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik bedenk mij dat ik de kinderen dan zo maar naar de buren moet gaan brengen en zelf gelijk naar het ziekenhuis moet gaan. Vervolgens ga ik na wie ik allemaal moet bellen. In het ziekenhuis aangekomen krijg ik te horen dat hij het niet heeft overleefd en een paar minuten later ben ik een begrafenis aan het plannen. Op dat moment gaat de achterdeur open en stapt hij binnen. Ik moet lachen, kijk hem aan en zeg “Daar ben je. Ik was je al weer aan het begraven, maar gelukkig ben je thuis”.
Grote fantasie
Welkom in mijn gedachten, fantasie en emoties. Dit is wat er dagelijks in mijn hoofd gebeurt als Bas te laat thuis komt uit zijn werk, als ik Vera even niet hoor spelen of als Dana niet hoorbaar genoeg adem haalt als ze slaapt. Je kan nu denken dat ik knettergek ben, misschien ben ik dat ook wel. Uiteindelijk komt het erop neer dat ik snel bang ben en een grote fantasie heb. Het is mij nog niet gelukt om mijn talent, het hebben van veel fantasie en een gevoelsmens zijn, geheel positief in te zetten. De negatieve kant op ben ik cum laude geslaagd.
Als de dijken breken, volg mij!
De laatste tijd leer ik omgaan met deze angsten. Ja, het zijn er meerdere. Ze gaan niet alleen over mensen dichtbij mij. Als ik ergens een item hoor of lees over ijskappen die smelten, loopt dat in mijn hoofd uit op de volgende watersnoodramp. Dan heb ik bedacht waar we heen moeten gaan en welke spullen we moeten pakken. Mocht het ooit weer gebeuren dat de dijken breken, volg mij dan. Ik weet al waar we heen moeten gaan.
Tackel de angst bij het ontstaan
Heb ik er last van dat mijn gedachten zo met mij aan de haal gaan? Ja, ik heb daar best veel last van gehad. Maar nu leer ik om ze te accepteren. Ze zijn er, ze gaan niet weg. Ik kan wel tegen mijzelf zeggen: “Oké, ik ben nu bang. Waar ben ik bang voor? Mag ik bang zijn?” Dat relativeert het al een heel hoop en maakt de angst een stuk minder groot. Zolang ik hem aan het begin tackel. Anders groeit hij alsnog uit tot een gigantisch opgeblazen olifant. Over die olifant zou ik trouwens ook kunnen fantaseren. Stel je eens voor dat er een gigantische opgeblazen olifant is, aan zo’n touwtje, net als een ballon. Mensen zullen echt niet weten wat ze daarmee moeten. Iedereen zal door zijn telefoon naar die olifant kijken, want we moeten het natuurlijk wel filmen. Volg je mij? Dit is wat er kan gebeuren in mijn hoofd.
Taboe
Als ik iets over mijzelf mag zeggen, is dat dat ik niet gek ben. Ik ben soms bang, denk soms rare dingen en dat hoort erbij. Misschien, als er minder een taboe zou liggen op angst en als we minder horen dat we perfect moeten zijn, dat er dan meer mensen durven toe te geven dat ze zo nu en dan bang zijn. Want het is niet gek, het mag er zijn. Het is hoe je ermee omgaat en of jezelf accepteert.
De perfecte begrafenis
Het voordeel voor Bas in dit hele verhaal is dat als hij ooit gaat, hij wel een perfecte begrafenis krijgt. In mijn hoofd heb ik hem nu al zoveel keer begraven, ik hoef het dan alleen nog een beetje bij te schaven.
