Voordat ik in 2014 begon met hardlopen, was ik allesbehalve sportief. Ik was echt een beetje allergisch voor sport, kreeg daar een beetje jeuk van zeg maar. Ik wandelde wel veel. Pas toen ik begon met hardlopen, had ik door dat het wandelen een positief effect had op mijn conditie. En zo leerde ik nog meer over mezelf door het hardlopen…
Gedisciplineerd
Vooruitgang boeken met hardlopen, gaat het snelst als je drie keer per week traint. Weer of geen weer. En dat stukje ‘geen weer’ wil nog wel eens voorkomen. Ik heb kou en stortregen getrotseerd om te trainen. De enige weersomstandigheden die ik gegrond vind om niet te hardlopen, zijn: hitte en onweer, omdat dat onveilig kan zijn. Kou en regen weerhouden mij er niet van om mijn hardloopdoelen te behalen. Dus ik heb wat door de stortregen gelopen. De reacties van anderen zijn dan trouwens wel erg leuk, zoals: “Kijk, dan ben je een echte hardloper!” en “Goed bezig!”
Alle loopjes verschillen. Sommige loopjes zijn fijn. Sommige loopjes voelen alsof je zweeft. Sommige loopjes zijn zwaar. Sommige loopjes zijn ronduit k*t. Ik heb weleens een duurloop van 60 minuten gehad die van begin tot eind een gevecht was. Mijn benen voelden zwaar en ik had er totaal geen zin in. Maar ik had een doel voor ogen, dus ik ging. 60 minuten lang heb ik op mezelf in gepraat: “Kom op, je kan het. Wat zijn 60 minuten op een leven? Opgeven is geen optie. Opgeven achtervolgt je de rest van de week. Als je klaar bent, ben je mega trots op jezelf. Doorzetten, je kan dit! …..” En echt, als je zo’n strijd hebt overwonnen, kun je de wereld aan.
Goaldigger en procesjunkie
Dat ik gedisciplineerd ben, heeft er alles mee te maken dat ik het belangrijk vind om mezelf doelen te stellen. Ik stel mezelf een doel en dat doel wil ik behalen. Als ik mezelf een doel stel, vraag ik mezelf direct af wat er voor nodig is om dat doel te behalen. Procesgericht dus. Ik neem de tijd om na te denken over de stappen die ik zet om mijn doel te bereiken.
Als je iets graag wilt, is het prima om daar moeite voor te doen. Toch? Ook als je even flink moet doorzetten. Misschien juíst wel als je flink moet doorzetten. Want als je dan je doel bereikt, voel je trots. Maar ook als iets niet direct lukt, als het niet gaat zoals je had bedacht. Dan is het belangrijk om daar bij stil te staan. Daar leer je tenslotte van.
Geen ruimte voor negativiteit
Hardlopen heeft me veranderd. Tenminste, het heeft me sterker gemaakt. Zelfverzekerder. Ik durf meer mezelf te zijn en op te komen voor whatever ik dat nodig vind. Vroeger was ik onzeker en heel erg beïnvloedbaar. Ik had regelmatig last van stemmingswisselingen, voelde me vaak down. Laat ik het maar zeggen zoals het is: vaak vond ik het leven zwaar en wilde ik er eigenlijk niet zijn.
Die tijd is voorbij. Sinds het hardloopvirus mij te pakken heeft, ben ik wie ik ben. Ik heb nu de touwtjes in handen. Dat wil niet zeggen dat ik helemaal fantastisch ben en dat de zon voor mij altijd straalt. Ik ben gewoon mens. Ik heb ook mijn mankementen en tegenslagen. Maar ik kan me daar nu overheen zetten. Het leven hoeft niet perfect te zijn. Ik hoef niet perfect te zijn.
Dat ik sterker ben geworden, heeft er toe geleid dat ik ook afstand heb genomen van mensen met negatieve energie. Mensen die anderen naar beneden halen en energie zuigen. Ik heb geen ruimte in mijn leven voor zulke negativiteit. Ik wil groeien en heb graag mensen om me heen die ook willen groeien. Soms klagen mag best, ook dat hoort er bij. Maar het eeuwige slachtoffer zijn, gaat er bij mij niet in. En ik ben gestopt om iemands redder te willen zijn.
Je kunt echt zoveel meer dan je denkt.
